Τέταρτο κεφάλαιο: Αποκαλύψεις.

Alec

Δεν μπορώ να καταλάβω τι μου συμβαίνει όταν την βλέπω. Μου είναι αδύνατον να μην την προσέξω. Όταν με κοίταξε με τα τόσο μεγάλα κόκκινα μάτια της ήθελα να τρέξω να την αγκαλιάσω! Να την φιλήσω. Αλλά ντράπηκα. Το τόσο αδέξιο φλερτ της με κολάκευε. Ήθελα πολύ να την φλερτάρω κάπως καλύτερα αλλά το κλείσιμο του ματιού ήταν απλά για να της δείξω το ενδιαφέρον μου. Όταν εκείνη την στιγμή έσκυψε το τόσο λεπτεπίλεπτο κεφαλάκι της προς τα κάτω και ένωσε τις μύτες των ποδιών της τότε ήμουνα σίγουρος.

Σήκωσε αργά το κεφάλι της να με κοιτάξει. Εκείνη την στιγμή ένοιωθα το δηλητήριο να πάλετε μέσα στις φλέβες μου. Να με καίει από μέσα προς τα έξω. Ένοιωθα την κρύα παγωμένη καρδιά μου να ζωντανεύει αλλά αυτό ήταν μια παραίσθηση του δηλητηρίου. Έκανα μάταιες προσπάθειες να σταματήσω να έχω καρφωμένα τα μάτια μου πάνω της. Πάνω στα τόσο αδιάκριτα κοντά μαλλάκια της, στην τόσο μινιόν σιλουέτα της στα χείλη που ήθελα τόσο να γευτώ. Ήθελα να την νοιώσω με έναν τρόπο που δεν είχα με άλλη κοπέλα. Την ήθελα μόνο δική μου. Κανένας δεν ήθελα να την είχε στο μυαλό του με τον τρόπο που την είχα εγώ. Να κάναμε μαζί πράγματα που θα μας άρεσαν. Θα ήθελα πολύ να ήμασταν μαζί στο μπάνιο και…

Εκείνη την στιγμή συνειδητοποίησα την τροπή της σκέψης μου και το δηλητήριο με έκαιγε πραγματικά εκείνη την στιγμή. Έτσι προσπάθησα να συγκεντρωθώ σε ένα άσπρο περιστέρι που καθότανε στο ποιο ψηλό παράθυρο. Χρειάστηκα όλη την αυτοσυγκέντρωση μου για να αδειάσει το μυαλό μου τουλάχιστον από τις προχωρημένες σκέψεις. Τα κατάφερα.

«Με χαρά θα θέλαμε να μείνουμε μαζί σας» είπε η φίλη της, η Νέμεσης αν δεν κάνω λάθος. Είδα την Τζέιν να χοροπηδάει από την χαρά της και να αγκαλιάζει την Μεριλή. Με κοίταζε και ένοιωθα ότι και εκείνη είχε την ίδια ένταση με εμένα. Πραγματικά νόμιζα ότι δεν μπορούσα να κρατηθώ άλλο. Ανέβασα το βλέμμα μου ψηλά για να βρω το άσπρο περιστέρι αλλά το μόνο που είδα προς έκπληξή μου ήταν ένα γεράκι στην θέση του.

«Ο Alec και η Jane θα σας δείξουνε τα δωμάτιά σας. Χαιρόμαστε που επιλέξατε να μείνετε μαζί μας.» είπε ο Ματ και χαμογέλασε.

~~~

Η Jane επίτηδες έβαλε εμένα να συνοδέψω την Μεριλή στο δικό της δωμάτιο. Δεν την αντέχω αυτήν την κοπέλα. Αλλά δεν μπορώ να της πάω κόντρα κι όλας… με έχει κάνει κομμάτια άμα της φέρω αντίδραση .

Η Μεριλή ήτανε πάντα πίσω μου. Ένοιωθα τον εκνευρισμό και το άγχος που ένοιωθε ένας ατάλαντος ηθοποιός που δεν είχε διαβάσει τα λόγια του και ήτανε έτοιμος να βγει έξω στην πρεμιέρα. Καθόλου καλό σημάδι. Προσπάθησα να βγάλω αυτό το άγχος- καθώς προχώραγα προς το πάνω όροφο που ήτανε η βιβλιοθήκη, πάντα κατευθυνόμενος προς τον τρίτο όροφο- σκεπτόμενος το σημερινό κυνήγι. Σκέφτηκα για μια στιγμή να χρησιμοποιήσω το χάρισμά μου πάνω μου για να ηρεμήσω αλλά ήξερα ότι δεν πρόκειται να γινότανε αυτό ποτέ οπότε άφησα την σκέψη να περιπλανηθεί στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Προσπάθησα να δείχνω άνετος. Όχι σαν να είμαι ο κυρίαρχος του κτιρίου ή κάτι τέτοιο αλλά να έδειχνα ότι δεν με είχε επηρεάσει. Αν δεν το κατάφερνα στην κατάσταση πλήρης αδιαφορίας-πραγματάκι αδύνατον γιατί η υπερβολικά μεγάλη πίεση του δηλητηρίου μέσα στο κεφάλι μου, μου δημιουργούσε ζαλάδα(τώρα είμαι και η ντροπή των βρικολάκων….βρικόλακας με ημικρανίες που στο δ@@@@ ακούστηκε αυτό)- να πετύχαινα έστω κάτι λιγότερο αλλά να μην έβλεπε ότι καιγόμουνα για εκείνη. Όχι τόσο.

Έτσι λοιπόν συνέχισα να προχωράω ακάθεκτος κοιτώντας τα ‘νερά’ του μαρμάρου στο μάτωμα. Ήθελα να γυρίσω να την αντικρίσω αλλά δεν μπορούσα. Φοβόμουν ότι θα έχανα τον έλεγχο.

Φτάσαμε στον τρίτο όροφο. Τον όροφο με τα ποιο πολυτελή δωμάτια στην γη. Δεν θα το παινευτώ αλλά οι Φόρεστερ θέλουμε ότι καλύτερο σε ότι αφορά τον τομέα αναψυχής. Ο Ματ πάντα είχε ένα ξεχωριστό πολύτιμο πέρα από κάθε ανθρώπινη φαντασία θησαυρό σε κάθε δωμάτιο. Αυτός που συνόδευε το άτομο προς το δωμάτιό του αυτός ήταν που επέλεγε ποιο ήταν το κατάλληλο για τον φιλοξενούμενο. Εγώ για την Μεριλή είχα διαλέξει το δωμάτιο της ρουμπινένιας καρδιάς. Αυτό το κόσμημα κάποτε ανίκε στην βασίλισσα Φρειδερίκη.

Όταν φτάσαμε έξω από την βαριά ξύλινη επιχρυσωμένη πόρτα γύρισα και την κοίταξα. Δεν συνάντησα το βλέμμα της. Καθόταν απλά και κοίταζε με φανερό θαυμασμό τα σχέδια της πόρτας. Καθάρισα τον λαιμό μου για την κάνω να στέψει την προσοχή της πάνω μου. Με το που πρόσεξα ότι με κοίταγε άνοιξα την πόρτα σαν σωστός κύριος και της είπα να περάσει. Την συνόδεψα μέχρι μέσα.

Μεριλή

Η πόρτα έξω που είχε τραβήξει το βλέμμα μου δεν συγκρίνονταν με τίποτα με αυτό που έβλεπαν τα μάτια μου αυτήν την στιγμή.

Ένα τεράστιο κρεβάτι με ουρανό στο κέντρο του δωματίου. Λες και το χρειαζόμουνα, σκέφτηκα και ένα γελάκι έφυγε από τα χείλη μου. Τα σεντόνια άσπρα στο χρώμα του πάγου. Πάνω τους κεντημένο πολύ προσεκτικά ήταν το γράμμα F. Από το φόρεστερ πιθανότατα. Απέναντι από το κρεβάτι δέσποζε μία τεράστια τουαλέτα με ότι μπορεί να θέλει κανείς εκεί πάνω. Προχώρησα λίγο ποιο μέσα και το μάτι μου έπιασε άλλη μία πόρτα. Προχωράω και βάζω το χέρι μου στο πόμολο προσεκτικά. Παίρνω μια περιττή ανάσα και την ανοίγω.

Ο χώρος που θα ήθελε κάθε γυναίκα σαν την Νέμεσης. Μία τεράστια ντουλάπα με ρούχα στοιβαγμένα προσεκτικά το ένα δίπλα στο άλλο. Στο κέντρο υπήρχε κάτι σαν τραπέζι που είχε πάνω τον μανδύα που θα φόραγα από ότι φαίνεται εδώ μέσα στο κάστρο, έναν φάκελο και ένα περιδέραιο που πάνω είχε μια ρουμπινένια καρδιά.

Πήγα την πήρα στα χέρια μου με θαυμασμό και πρόσεξα ότι και εκείνη μέσα της είχε χαραγμένο το γράμμα F . Αυτό θα ήτανε το οικόσημό μου.

Γυρνάω πίσω για να ξαναμπώ στην κρεβατοκάμαρα και o Άλεκ ήταν ακόμα εκεί και με παρατηρούσε. Αυτόματα έριξα το κεφάλι μου κάτω ντροπαλά.

«Ελάτε να σας δείξω και το μπάνιο σας»είπε και έδειξε με το χέρι του προς τα αριστερά.

«Θα σε πείραζε να μιλάγαμε στον ενικό; Άλεκ, Μεριλή χωρίς τους τύπους.» είπα και αμέσως είδα τα μάτια του να λάμπουνε. Ένοιωθα μία με το πάτωμα.

«Αφού το επιθυμείς.» είπε και μου χαμογέλασε. Προχώρησε μέσα από έναν μικρό διάδρομο και τον ακολούθησα. Σταματήσαμε και οι 2 την ίδια στιγμή. Μια άλλη γιγαντιαία πόρτα υπήρχε μπροστά μας. Την άνοιξε και μου έκανε να περάσω.

Το μπάνιο ήταν εξίσου μεγάλο με την κρεβατοκάμαρα.

«Ω!» ήταν το μόνο που μπορούσε να βγει από το στόμα μου.

Μία μπανιέρα σε διαστάσεις υπέρδιπλου κρεβατιού γεμάτη με νερό καλυμμένη με σαπουνάδες βρίσκονταν στα δεξιά μου. Από δίπλα από τους βελουτέ τοίχους Υπήρχε ένα μικρός καταρράχτης που κατέληγε σε μια μικρή λιμνούλα που πάνω της υπήρχανε νούφαρα με κόκκινα κεράκια. Πήρα μια ανάσα και τα αρώματα με κατέκλισαν. Ο συνδυασμός τριαντάφυλλου και φρέζας ήταν τόσο τέλεια ισσοροπημένος. Γύρισα το κεφάλι μου και διέκρινα έναν καθρέφτη να πιάνει όλο τον τοίχο. Γύρω του υπήρχαν μικρά ράφια με βάζα γεμάτα με φρέζες και τριαντάφυλλα. Και κάτω στην μέση στο μήκος του εκτίνονταν ένας νιπτήρας κόκκινος στο σχήμα μεγάλου ανοιγμένου τριαντάφυλλου. Δίπλα όλα τα σύνεργα για περιποίηση μαλλιών προσώπου και σώματος. Θα έμπαινα ποτέ στον πειρασμό να τα χρησιμοποιήσω και μια σκέψη πέρασε από το μυαλό. Αυτόματα έσκυψα το βλέμμα μου κάτω. Πιθανότατα αν ήμουνα άνθρωπος θα είχα κοκκινίσει. Δίπλα από τον καθρέπτη υπήρχανε λευκές πετσέτες πάλι με το χαρακτηριστικό F.

«Λοιπόν πως σου φαίνεται Μεριλή;» είπε. Πριν δεν είχα προσέξει την τελειότητα της φωνής του. Βελούδο και μετάξι. Με έκανε να ανατριχιάσω.

«Πολύ τέλειο. Σίγουρα αυτό σου είπανε να μου δώσεις για να ξέρω άμα είναι να προσγειωθώ.» είπα χωρίς να τον κοιτάζω.

«Εμ αυτός που μεταφέρει το άτομο στο δωμάτιό του αυτός το διαλέγει.» είπε και συμπλήρωσε αμήχανα «πρέπει να πάω να κανονίσω για το κυνήγι με συγχωρείς.» πήγε να φύγει αλλά του έπιασα το χέρι άθελά μου. Δεν χαμήλωσα το βλέμμα μου.

«Εσύ επέλεξες αυτό το δωμάτιο για εμένα;» είπα με φωνή σταθερή και μάτια γεμάτα απορία έκπληξη και μια δόση από κάτι που δεν είχα ξανανιώσει. Ένοιωσα μια σταγόνα από δηλητήριο να κυλάει από τα μάτια μου. Το είχε επιλέξει αυτό για μένα? Τότε ξέσπασα σε λυγμούς και έκανα κάτι που δεν το περίμενα. Είχα δέσει τα χέρια μου γύρω από την μέση του και είχα ακουμπήσει το κεφάλι μου στο στέρνο του.

«Ευχαριστώ πολύ» είπα ακόμα με λυγμούς. Το δηλητήριο που είχα χύσει σήμερα θα αρκούσε για να μεταμορφώσει ολόκληρο στρατό. Εκείνη την στιγμή προσπάθησε να με απελευθερώσει από πάνω του αλλά δεν τα κατάφερε. Ένοιωσα το στόμα του πάνω στα μαλλιά μου.

«Δεν ξέρεις πόσο σημαντική είναι για μένα η ευτυχία σου.» κατάφερε και είπε. Τώρα όλα τα κομμάτια είχανε συμπληρωθεί. Καμία απορία για τους δυο μας καμία αμφιβολία. Όλα πλέον ήταν ξεκάθαρα. Με αγαπούσε τον αγαπούσα… μετακίνησα έτσι το κεφάλι μου ώστε να μπορώ να βλέπω τα μάτια του.

Έσκυψε και με φίλησε απαλά. Η καρδιά μου είχε φύγει από την θέση της. Έψαχνε να συναντήσει την δική του.