Μεριλή
Καθόμουνα στο κρεβάτι μου συλλογιζόμενη τι είχα περάσει από την πρώτη μέρα της δεύτερης ζωής μου. Προτού το καταλάβω είχα γίνει μέλος της βασιλικής οικογένειας των βρικολάκων, είχα μάθει ότι το χάρισμα μου ήταν τόσο σαδιστικό που σκεφτόμουνα γιατί έτυχε σε εμένα. Είχα φιλήσει έναν βρικόλακα πριν καν καλά, καλά να τον γνωρίσω. Όλα είχανε γίνει τόσο γρήγορα που ακόμα και ο υπερμεγέθης εγκέφαλός μου ακόμα προσπαθούσε να επεξεργαστεί.
Ένας χτύπος στην πόρτα με απέσπασε από τις ανάκατες σκέψεις μου.
Είδα την Νέμεσης να ξεπροβάλει από την πόρτα σέρνοντας πίσω το μικρό φρικιό και την Σελέστ.
Η Σελέστ ακόμα και αν πέρασε παρόμοια κατάσταση με εμένα δεν έχανε ποτέ το χαμόγελό της. Πάντα κεφάτη και λίγο ποιο ομιλητική από την Νέμεσης. Μου άρεσε να κάνω παρέα μαζί της αν και φαινότανε να έχει ιδιέταιρη προτήμιση στην Νέμεσης.
Από την άλλη η Τζέιν. Πως μπορούσε να υπάρχει τόσο πολύ ενέργεια σε ένα τόσο μινιόν σωματάκι. Δεν κράταγε ποτέ την αντίδρασή της έστω για να κρατήσει τους βασικούς τύπους. Ήταν τόσο αυθόρμητη.
Σε αντίθεση με όλα αυτά εγώ ήμουνα τον τελευταίο καιρό στον δικό μου κόσμο. Μακάρι να μπορούσα να κοιμηθώ για να ονειρευόμουνα λίγο ακόμα τον Άλεκ.
«Μεριλή σε παρακαλώ μπορείς να ελέγχεις τις σκέψεις σου τουλάχιστον όταν είμαι κοντά σου;» είπε η Νέμεσης με βλέμμα που μου έδειχνε πόσο δύσκολο ήταν να ακούει τις φαντασιώσεις μου.
«Βγες έξω από το κεφάλι μου» είπα στην Νέμεσης νευριασμένη.
«Μεριλή τον τελευταίο καιρό είσαι εδώ μέσα στο δωμάτιο. Βγαίνεις ελάχιστα έξω. Και δεν έχεις γνωρίσει ακόμα σχεδόν τίποτα για την Σελέστ.» είπε η κελαϊδιστή φωνή της Τζέιν. Τι μπορούσα να της πω; Απλά ήθελα να συλλογιστώ λίγο, να δω κάποια πράγματα από πολλές οπτικές γωνίες.
Η φωνή της Σελέστ, που έμοιαζε με εκείνη που έχουνε οι κοπέλες που προσπαθούν να φανούν γλυκές και συμπαθητικές, με διέκοψε προτού απαντήσω.
«Κορίτσια η Μεριλή δεν μπορεί να ασχολείται με εμένα. Μπορεί απλά να θέλει να με γνωρίσει με τον καιρό όχι όπως εσύ Τζέιν που θες να γνωρίζεις τα πάντα πριν γίνουν και να κατακλύζεις με ερωτήσεις συνέχεια την Μαίρη όταν έρχεται για επίσκεψη με τον Τζοσουά.» είπε με σοβαρό ύφος. Είδα για μια στιγμή την Τζέιν να της ρίχνει μια βλοσυρή ματιά και αφού είδε ότι δεν την κλόνισε τα παράτησε.
Η Μαίρη Μπράντον και ο Τζοσουά Μπράντον ήταν ζευγάρι blooded βρικολάκων.
Η Μαίρη ήταν μικροσκοπική με μακριά μαύρα μαλλιά. Είχε μέγεθος ξωτικού, πολύ ποιο μικροσκοπική από εμένα και μπορώ να πω ότι ήταν το άτομο που μπορούσε πολύ εύκολα να σε κάνει να νοιώθεις άνετα.
Από την άλλη ο Τζοσουά ήτανε ακόμα ποιο διακριτική παρουσία. Πολύ ποιο ψηλός από την Μαίρη με κοντά καστανόξανθα μαλλιά. Προσπαθούσε να μιλάει μόνο όταν χρειαζότανε. Δεν περιττολογούσε ποτέ και έβλεπε τα πάντα αντικειμενικά.
Ακόμα έχουνε πάρα πολύ καλή σχέση με τους Φόρεστερ και ο λόγος; Και οι 2 έχουνε πολύ χρήσιμα χαρίσματα. Η Μαίρη μπορεί να βλέπει το μέλλον γενικά και συγκεκριμένα. Κάθε στιγμή μπορεί να βλέπει το γενικό μέλλον αλλά για να δει το μέλλον για κάτι συγκεκριμένο πρέπει να το αγγίξει. Από την άλλη ο Τζοσουά έχει ένα πολύ χρήσιμο χάρισμα μάχης. Μπορεί να αποπλανήσει πολύ εύκολα ένα θύμα μόνο με την σκέψη του. Φυσικά είχανε συνεργαστεί με τους Φόρεστερ παλιά. Δεν ξέρω περεταίρω για αυτήν την υπόθεση. Και ούτε με ενδιέφερε ποτέ πραγματικά.
Άκουγα γρήγορα βήματα στον κάτω όροφο και τους μεγάλους να συζητάνε ανήσυχα. Μια καινούρια φωνή ανάμεσά τους που έβγαζε βλασφημίες ακατάπαυστα από το στόμα της. Δεν ήμουν η μόνη που το είχε προσέξει. Η Νέμεσης ήταν πολύ σκεφτική, η Σελέστ δεν είχε δώσει ιδιέταιρη σημασία και άρχισε να εξερευνάει με το βλέμμα της το δωμάτιό μου ενώ η Τζέιν είχε σοβαρέψει ξαφνικά. Ποτέ δεν έβλεπα την Τζέιν έτσι εκτός όταν ήξερε ότι θα χρησιμοποιούσε το χάρισμά της αργά ή γρήγορα. Άκουγα βήματα να πλησιάζουνε σιγά, σιγά το δωμάτιό μου μέχρι που ένας απαλός χτύπος ακούστηκε στην πόρτα. Η Νέμεσης πετάχτηκε σαν βλήμα που μόλις είχε εξφενδονηστεί από την κάνη ενός όπλου και άνοιξε την πόρτα.
Ο Βένιμος ξανά. Πολύ γρήγορα της είπε ότι χρειαζόταν αυτήν και την Τζέιν κάτω για να δούνε τι θα κάνουνε με μια νεογέννητη. Από ότι φαίνεται αυτή ήταν η φωνή που βλαστήμαγε πριν. Νομίζω ότι ο Βένιμος την αποκάλεσε Τζένα. Δεν είμαι σίγουρη.
«Τζέιν πρέπει να πάμε κάτω να αναλάβουμε την κατάσταση» είπε με μισή καρδιά η Νέμεσης. Ήξερα ότι δεν της άρεσε να καταστρέφει τίποτα εκτός αν αυτό ήταν από ανάγκη.
Πριν ρωτήσω μου απάντησε.
«Εσείς κορίτσια κατεβείτε στον κήπο. Αν πάει να ξεφύγει θα μπορείτε να την πιάσετε εύκολα και να την αποτελειώσουμε.» είπε με ύφος γεμάτο πικρία. Την κοιτάξαμε λίγο αλλά μετά αποφασίσαμε ότι θα ήταν καλύτερα να μην φέρουμε αντίρρηση.
~-~-~-~-~-~-~-~
Η αυλή ήταν το ποιο μαγευτικό μέρος στον πύργο. Παντού υπάρχει ομοιόμορφο κομμένο γκαζόν. Τα σχήματα που είχανε πάρει οι θάμνοι ήταν μαγευτικά. Μία τριανταφυλλιά δέσποζε στην πλάτη του παγκάκι. Μπροστά μια λιμνούλα μικρή αλλά ποιο μαγική από ότι άλλο είχα δει στην ζωή μου. Μέσα της έβλεπα την αντανάκλαση του φεγγαριού. Σήμερα είχε πανσέληνο. Γύρω από την λίμνη υπήρχανε λουλούδια που δεν ήξερα αν υπήρχανε ομορφότερα στον κόσμο. Ήταν λευκά με μπλε πιτσιλιές στα πέταλα. Άστραφταν τα φύλλα τους λες και κάποιος είχε ρίξει πάνω τους χρυσόσκονη. Δεν πήγα να τα αγγίξω γιατί φοβόμουνα ότι θα εξαφανίζονταν.
Προσπάθησα να γυρίσω στην πραγματικότητα και έτσι ξεκίνησα.
«Λοιπόν…» είπα λίγο αμήχανα. «Πως και είσαι τόσο χαρούμενη με την καινούρια σου ζωή; Πως αντιμετωπίζεις όλα τα πράγματα τόσο αισιόδοξα; Πάντα σε βλέπω να γελάς να περνάς τόσο καλά λες και δεν άλλαξε τίποτα. Πως τα καταφέρνεις;» την ρώτησα κοιτάζοντας την στα μάτια. Ακόμα δεν μπορούσα να καταλάβω το τόσο αινιγματικό και χαρούμενο κορίτσι. Η αντίδρασή της με εξέπληξε. Το βλέμμα της σκοτείνιασε απότομα και με κοίταξε με ένα πονεμένο ύφος.
«Δεν είμαι έτοιμη να μιλήσω για αυτό τώρα.» Είπε με σοβαρό ύφος αλλά είδα ότι η φωνή της έσπασε στο τέλος. Δεν έδωσα συνέχεια στο θέμα και έτσι προσπάθησα να αλλάξω την τροπή της συζήτησης. Ήθελα να ξαναδώ το χαμόγελο στο πρόσωπό της.
«Εσύ πως βρέθηκες εδώ;» μου είπε με βλέμμα καρφωμένο μέσα στα μάτια μου. Ένοιωθα το πρόσωπό μου να παγώνει καθώς προσπαθούσα να βρω τις λέξεις για να της εξηγήσω.
«Ήμουνα ένα απλό συνηθισμένο κορίτσι με μια συνηθισμένη απλή ζωή.»-πήρα μια βαθιά περιττή ανάσα προσπαθώντας να μην κάνω την φωνή μου να σπάσει-«και δεν είχα σκοπό να αλλάξω αυτήν την κατάσταση. Ο Ντομινίκ μου έλεγε ότι με αγαπούσε και ότι δεν πρόκειται να μου έκανε οτιδήποτε κακό. Τόσο τυφλωμένη που ήμουνα από τον έρωτα δεν άκουγα την Νέμεσης, δεν έβλεπα τα σημάδια. Άκουγα μόνο εκείνον… Εκείνη την ημέρα της βίαιης μεταμόρφωσής μου τον είχα δει να έχει στα χέρια του την άψυχη αδερφή μου. Και μετά όλα έγιναν πολύ γρήγορα.» Σταμάτησα γιατί είχα καταλάβει ότι ένοιωθε άβολα. Δεν ήθελα να πω άλλα οπότε έφτασα στο γρήγορο και απλό κομμάτι. «Ξεκίνησα με την Νέμεσης προς το δάσος των λύκων μέχρι που φτάσαμε. Οι μεγάλοι ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ που ήθελαν να μας κρατήσουνε. Έτσι γνώρισα την Τζέιν και την αγάπη μου τον Άλεκ. Δεν ήξερα αν ποτέ θα μπορούσα να ξεφύγω από την πίκρα που μου είχε δημιουργήσει ο Ντομινίκ αλλά τελικά ο Άλεκ και οι φίλοι μου εδώ με βοήθησαν να ορθοποδήσω.» είπα την τελευταία πρόταση με προφανή ελπίδα. Ήξερα ποιοι με αγαπούσανε και ποιοι όχι. Γύρισα και την κοίταξα. Είδα μια ελαφριά πινελιά φρίκης και πόνου μέσα στα μάτια της αλλά την έδιωξε αμέσως.
Γύρισα το βλέμμα μου και το άφησα να περιπλανηθεί στο λουλούδι που μου είχε τραβήξει την προσοχή πριν. Τόσο όμορφο. Ακόμα και με αυτά τα μάτια δεν μπορούσα να βρω ψεγάδι πάνω του. Και εκείνη η μικρή λιμνούλα δίπλα. Τόσο μαγική. Θα έλεγε κανείς ότι εκεί γύρω της υπήρχε ένας άλλος μαγικός κόσμος. Ήθελα να την ρωτήσω κάποια πράγματα για εκείνη. Σκέφτηκα αρκετή ώρα ποιο θέμα θα ήταν εύκολο να συζητηθεί και από τις δύο.
«Σελέστ μπορείς να μου εξηγήσεις λίγο το χάρισμα σου; Είναι λίγο δύσκολο να το καταλάβω από τις περιγραφές που κάνει η Νέμεσης γιατί συνήθως δεν την προσέχω.» είπα και γύρισα να την κοιτάξω. Ανέβασε τα πόδια της πάνω στο μαρμάρινο παγκάκι και κάθισε οκλαδόν. Ανέβασε το βλέμμα της και με κοίταξε.
«Να είναι λίγο περίπλοκο όντως. Δεν ξέρω πως θα σου φανεί.» έκανε μια μικρή παύση.
«Μπορώ κατά κάποιο τρόπο να δημιουργώ την ψευδαίσθηση ότι κάτι πήρε φωτιά αλλά απλά φαίνεται μια φλόγα. Δεν καίει κάτι αν είναι υπό τον έλεγχό μου. Αν όμως δεν είμαι και στην καλύτερη ψυχολογική κατάσταση δηλαδή άμα έχω νεύρα ή είμαι συγχυσμένη για παράδειγμα μπορώ πραγματικά να κάψω κάτι.» είπε και με κοίταξε με ένα βλέμμα προσποιούμενη φρίκη.
«Είμαι ένα φρικιό με λίγα λόγια…» είπε και γελάσαμε μαζί. Ήταν πολύ θερμός άνθρωπος και με την μεταφορική έννοια της λέξης.
Ξαφνικά άκουγα βήματα μέσα από τον διάδρομο να πλησιάζουν προς την πόρτα της αυλής. Ο ήχος της αυλόπορτας ακούστηκε μετά από ένα δευτερόλεπτο. Γύρισα να δω ποιος είναι και είδα ότι ήταν ο Άλεκ. Είχε φτάσει ήδη δίπλα μου πριν προλάβω να αρθρώσω λέξη.
«Τι κάνετε κορίτσια;» είπε χαλαρά. Έσκυψε και ακούμπησε απαλά τα χείλη του στα δικά μου. Ακόμα να συνηθίσω. Η Σελέστ καθάρισε τον λαιμό της. Γύρισα με το κεφάλι σκυμμένο κάτω προς το μέρος της. Έριξα μια κλεφτή ματιά στο Άλεκ και είδα ότι ήταν τελείως χαλαρός. Γιατί πρέπει εγώ να ντρέπομαι πάντα και για τους δύο; Έπρεπε να το συζητήσουμε κάποια στιγμή αυτό.
«Να εδώ συζητάμε γενικά και αόριστα». Είπε η Σελέστ και έκρυβε ένα χαμόγελο. Ήξερα ότι αυτή η κοπέλα κάτι σκάρωνε.
«Ωραία. Θα έρθω ξανά σε λίγο. Η Jena δεν είναι και πολύ συνεργάσιμη οπότε πρέπει να βρίσκομαι εκεί ανά πάσα στιγμή. Πέρασα απλά να δω τι γίνεται εδώ πέρα. Διαταγές του Βένιμου.» είπε και στριφογύρισε τα μάτια του. Αυτός ο βρικόλακας με τις υποψίες του έχει καταντήσει να γίνεται φορτικός.
«Εμ προτού πάω μέσα θα μπορούσες Σελέστ να μας αφήσεις για 2 λεπτά λίγο μόνους. Αν δεν σε πειράζει» πριν τελειώσει ο Άλεκ την πρότασή του η Σελέστ είχε εξαφανιστεί. Γύρισα έτσι ώστε να τον βλέπω ολόκληρο.
«Τι θες να μου πεις;» ρώτησα προφανώς αποριμένη. Τι ήθελε να μου πει που δεν ήθελε να το μάθει κανείς άλλος;
«Να κοίτα…»-δίστασε-«θα ήθελες το βράδυ να συναντηθούμε εδώ, αφού βέβαια έχουνε πάει όλοι στα δωμάτιά τους, να γνωρίσουμε καλύτερα ο ένας τον άλλο και να πούμε πράγματα που δεν θα θέλαμε να ξέρει ο καθένας. Να ανοιχτούμε με λίγα λόγια.» είπε. Νομίζω ότι το μετάνιωσε αλλά πριν πει οτιδήποτε τον σταμάτησα βάζοντας τον δείκτη πάνω στο στόμα του. Φυσικά και ήθελα να του πω πράγματα για εμένα και να ακούσω και από εκείνον εδώ μαζί του. Μόνοι μας δίπλα του ξαπλωμένοι στο γρασίδι. Και ας μου έλεγε ότι ήθελε. Μια πονηρή σκέψη πέρασε από το μυαλό μου αλλά την κράτησα για τον εαυτό μου. Κατέβασε αργά τον δείκτη μου από το στόμα μου και πήρε το χέρι μου στο στόμα του και το φίλησε απαλά.
«Να θα ήθελα να έρθουμε ποιο κοντά, λέγοντας ο ένας στον άλλο κάποια πράγματα.» είπε και μου φάνηκε τώρα υπερβολικά αγχωμένος. Ένοιωθα την χαρά την περιέργεια και την ελπίδα να κατακλείνουν τον οργανισμό μου. Το δηλητήριο πάλονταν μέσα μου πολύ γρήγορα και ένοιωθα την ανάσα μου να επιταχύνεται πολύ. Τον αγκάλιασα και του έδωσα ένα φιλί όλο λαχτάρα. Όταν απομακρύνθηκα λίγο προσπαθούσαμε να κάνουμε τις ανάσες μας ποιο αργές. Όταν βρέθηκα σε κατάσταση που μπορούσα να αναπνεύσω και να σκεφτώ του έδωσα την απάντησή μου.
«Όσο το θες εσύ το θέλω και εγώ. Και είμαι σίγουρη πως οι κουβέντες θα έχουνε ποιο πολύ ενδιαφέρον από τις δικές μου.» τον ξαναπήρα αγκαλιά και εκείνος με φίλησε στο μάγουλο.
«Πρέπει να πάω μέσα τώρα πριν βγει ο Βένιμος έξω. Όταν όλοι θα βρίσκονται στα δωμάτιά τους θα κατέβεις και εγώ θα είμαι εδώ να σε περιμένω.» είπε και σηκώθηκε. Ξαναφίλησε το χέρι μου, σωστός κύριος, και μετά κατευθύνθηκε αργά προς την πόρτα. Πριν προλάβω να συνέλθω από την συζήτησε που είχε προηγηθεί η Σελέστ ήταν δίπλα μου. Δεν μου έριξε κανένα βλέμμα που θα μπορούσε να δείξει ότι άκουγε τόση ώρα.
«Κοίτα να δεις τι θα γίνει» είπε η Σελέστ και προσπάθησε να μην γελάσει. Ακολούθησα το βλέμμα της μέχρι που κατάλαβα τι έκανε. Έβαζε μικρές φωτίτσες στις πατημασιές που άφηνε από πίσω του ο Άλεκ.
«Καυτό αγόρι» είπε μια οκτάβα ποιο δυνατά από ότι συνήθιζε να λέει. Αρχίσαμε να γελάμε νευρικά. Ο Άλεκ γύρισε και κούνησε το κεφάλι του σαν τις μαμάδες που μόλις έχουνε δει το παιδί τους να έχει κάνει καμιά διαβολιά. Για μια στιγμή όσο διαρκεί μια ανάσα έτρεξαν τα μάτια του γεμάτα ένταση πάνω μου. Δεν μπορούσα να τα αγνοήσω. Μετά γύρισε και άνοιξα την πόρτα και πριν προλάβω να κάνω κάτι είχε εξαφανιστεί.
Γύρισα προς την μεριά της Σελέστ αλλά είδα ότι δεν είχε σταματήσει να γελάει. Δεν την πιστεύω….. πάντως είχε δίκιο για το καυτό αγόρι. Γέλασα λίγο για μια εικόνα που πέρασε αστραπιαία από το μυαλό μου. Αλλά μετά από εκείνο το λεπτό δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ σε τίποτα άλλο εκτός από την νύχτα. Ανέβηκα με την Σελέστ πάνω και πήγε η κάθε μία στο δωμάτιό της. Περίμενα μισή ώρα ώστε να ακούω όλα τα ντους να τρέχουν για να κάνω την απόδρασή μου χωρίς να έχω την έγνοια αν θα με καταλάβουν. Κατέβηκα τις σκάλες αστραπιαία. Άνοιξα την αυλόπορτα και το είδα να κάθεται δίπλα στην λίμνη παίζοντας με ένα άνθος από εκείνο το λουλούδι που είχε τραβήξει την προσοχή μου. Προχώρησα αργά και σταθερά προσπαθώντας να ρυθμίσω την ανάσα μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου